Hallo lieve lezers,
Deze maand staat centraal van de oktoberdansmaand. In deze maand zijn er verschillende voorstellingen te bekijken in het theater de Nieuwe Vorst en rondom het theater. Ik zelf heb het afgelopen weekend ook moeten performen tijdens dit event met het stuk ‘Games of Sympathy’ wat gemaakt is door 4 verschillende choreografen: Eddy Becquart, Dorrotya Kiss, Raymond Esterhuizen en Marc van Loon. Het is een experiment voor de choreografen om allemaal afzonderlijk van elkaar een stuk te maken en dit daarna samen te verwerken tot een geheel. Uiteindelijk is er een stuk ontstaan van een uur wat de naam heeft ‘Le Diable conduit le bal’. In dit stuk draait het om de duivel die de rest van de dansers in gang weet te zetten met zijn macht. Verschillende elementen van schoonheid, hel en kwetsbaarheid komen naar voren in het stuk. De dansers waren allemaal stuk voor stuk wit geschilderd en verschillende dansers waaronder ik moesten halverwege het stuk topless. Dit was voor mij een nieuwe ervaring en ook erg spannend maar de instelling om er gewoon zo nuchter mogelijk mee om te gaan werkte voor mij het beste en uiteindelijk was het ook geen obstakel meer en werd het een normale zaak.
Mijn ervaringen van het stuk waren erg verschillend. Het was namelijk een zeer heftig stuk om te dansen, omdat er veel werd gewerkt met emotie. Dit is voor veel mensen al vrij lastig maar dat niet alleen het publiek zat ook vrij dichtbij tijdens de voorstelling. Dit maakt het extra persoonlijk, omdat je iedereen natuurlijk recht in de ogen kan aankijken en hierdoor ook alle emoties kan zien hoe mensen op het moment reageren wanneer je ze confronteert met een emotie. Alhoewel ik dit ook wel een positieve ervaring vond aan de hele performance, juist omdat we het publiek zo goed konden zien konden we ook de energie van de hele zaal voelen ongeacht of ze het leuk vonden of niet. Ik heb gelukkig veel positieve reacties gekregen van verschillend publiek die ik later na de voorstelling nog heb gesproken. Naar verhalen heb ik gehoord dat veel mensen in het publiek in shock waren en lang moesten bevatten wat ze nu precies hadden bekeken. Dit was een van de doelen van de choreografen om mensen te laten nadenken en naar mijn mening is dat doel geslaagd.
Komende week zijn er nog meer voorstellingen te bewonderen in het theater en ook kun je een kijkje nemen bij het Guerilla project. Dit is een project voor de eerstejaars studenten waarbij ze gaan werken met choreografen van buiten af voor een voorstellingen in de winkelstraat van Tilburg. Natuurlijk heb ik zelf ook ooit deelgenomen aan het Guerilla project en ben benieuwd hoe het nu gaat zijn om het van een ander perspectief te bewonderen. Het is een aanrader om een kijkje te komen nemen en je te laten verrassen door kunst op een plaats waar je het niet snel verwacht. Dat is ook meteen de kracht van de Guerilla.
Bedankt voor het lezen van mijn eerste blog en hoop jullie daar te zien!
Liefs, Liza Panjoel
Liza Panjoel 